Nie żyje Profesor Leonard Runkiewicz

W dniu 22 stycznia 2023 roku odszedł od nas niespodziewanie w wieku 83 lat

Prof. dr hab. inż. Leonard Runkiewicz

Wybitny naukowiec i inżynier – absolwent i wieloletni Profesor Wydziału Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej, Honorowy Profesor Politechniki Lubelskiej, łączący przez całe życie zawodowe pracę na Politechnice Warszawskiej i w Instytucie Techniki Budowlanej.

Politechnika Warszawska była miejscem pracy dydaktycznej i naukowej Profesora, zaś w Instytucie prowadził działalność naukowo-badawczą i organizacyjną, pełniąc przez lata szereg kluczowych funkcji w pionie naukowym Instytutu. W obu tych jednostkach, a także bezpośrednio w biurach projektowych i w wykonawstwie budowlanym, prowadził szeroką i wysoko cenioną działalność inżynierską i ekspercką.

Kariera naukowa Profesora rozwijała się w ścisłym powiązaniu z obiema instytucjami, które na równi – jak sam mówił, traktował jako macierzyste: magisterium 1961 – Politechnika Warszawska, doktorat 1972 – ITB, habilitacja 1981 – Politechnika, tytuł profesora 1987.

Dorobek naukowy Profesora związany jest przede wszystkim z diagnostyką konstrukcji budowlanych, w tym teorią i praktyką metod nieniszczących i semi-nieniszczących oraz zagadnieniami bezpieczeństwa i niezawodności konstrukcji. Na Politechnice Profesor związany był początkowo z Katedrą Teorii Sprężystości i Plastyczności, a następnie z Zakładem Konstrukcji Betonowych (obecnie Konstrukcji Betonowych i Metalowych) Wydziału Inżynierii Lądowej. Profesor Runkiewicz miał w swoim dorobku ok. 600 publikacji, opracowanie dziesięciu polskich norm oraz 230 zrealizowanych tematów badawczych. Opublikował ponad 500 prac naukowych, w tym ponad 300 samodzielnych. Recenzował, konsultował i opiniował ponad 40 prac doktorskich, habilitacyjnych oraz wniosków o tytuł i stanowisko profesora.

Profesor Leonard Runkiewicz był członkiem ważnych krajowych organizacji naukowych, w tym Sekcji Konstrukcji Betonowych oraz Sekcji Materiałów Budowlanych Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN.

W strukturach ITB Profesor przez ostatnie 30 lat był jednym z filarów pionu naukowego – członkiem Rady Naukowej Instytutu (w latach 2008-2011 wiceprzewodniczącym a w latach 2015-2017 przewodniczącym Rady). Od 1995 do 2015 r. był także przewodniczącym Komisji ds. Stopni i Awansów Naukowych w ITB.

Dorobek Profesora w zakresie kształcenia młodej kadry inżynierskiej to promotorstwo ponad 200 prac dyplomowych inżynierskich i magisterskich, 10 wypromowanych doktorów, wykłady i ćwiczenia z wielu przedmiotów konstrukcyjnych na studiach wszystkich stopni, organizacja studiów podyplomowych, liczne publikacje o charakterze dydaktycznym i szkoleniowym. W ramach działalności w ITB był redaktorem naczelnym serii wydawniczej Instrukcje, Wytyczne, Poradniki.

Działalność organizacyjna Profesora na niwie naukowej nie ograniczała się do zakresu krajowego. Profesor brał udział w działalności Grup Roboczych: CEN, RILEM, CICIND. Współpracował przy organizacji VII Światowego Kongresu Badań Nieniszczących w Warszawie i VIII Kongresu Badań Nieniszczących w Moskwie. Ponadto był przewodniczącym lub członkiem licznych komitetów naukowych konferencji naukowo-badawczych, w tym trzech Krajowych Sympozjów Badań Nieniszczących w Budownictwie oraz ponad 40 corocznych Krajowych Konferencji Badań Nieniszczących, a także Konferencji Awarie Budowlane w Międzyzdrojach, Konferencji Remo, Konferencji KN PZITB i KILiW PAN Krynica, Konferencji Rzeczoznawców w Cedzynie, Konferencji Nadzoru Budowlanego w Wałczu, Konferencji Innowacji i Diagnostyki w Zielonej Górze oraz Konferencji Ekologia a Budownictwo w Bielsku-Białej.

Imponujący jest także dorobek ekspercki i projektancki Profesora, który obejmuje ponad 800 prac, w tym dotyczących prestiżowych i znaczących obiektów. Profesor zaprojektował szereg elementów konstrukcyjnych Huty Warszawa i Dworca Warszawa Śródmieście, a w późniejszym czasie nadzorował budowę osiedla Ursynów. Wykonał wiele ekspertyz istniejących obiektów budowlanych w zakresie budownictwa ogólnego, przemysłowego i specjalnego z betonu zbrojonego i sprężonego oraz konstrukcji skomplikowanych i pionierskich, z uwzględnieniem dynamiki budowli. Są wśród nich np. żelbetowe zbiorniki Filtrów w Warszawie, konstrukcje przemysłowe w Fabrykach Papieru i Celulozy, obiekty siłowni wodnych, Zakładów Petrochemicznych, zakładów wodociągowych, cementowni, hut, fabryk motoryzacyjnych itp. Prace eksperckie Profesora dotyczyły najczęściej hal przemysłowych, zbiorników, wież, masztów, kominów, silosów, fundamentów pod maszyny, ale także teatrów, mostów i wiaduktów oraz hal sportowych. W dorobku Profesor miał także ekspertyzy związane z wielkimi katastrofami budowlanymi (hala Widowiskowa w Chorzowie, Stadion Śląski).

Pozycja zawodowa Profesora i jego zaangażowanie w środowisku inżynierskim przełożyły się na intensywną działalność w organizacjach i stowarzyszeniach zawodowych. W PZITB Profesor działał od 1970 r. będąc Przewodniczącym Koła w ITB, Wiceprzewodniczącym Zarządu Oddziału Warszawskiego, Sekretarzem Generalnym, członkiem Zarządu Głównego oraz Przewodniczącym kilku Komitetów w tym, Przewodniczącym Komitetu Rzeczoznawstwa Budowlanego. Był także członkiem rad programowych czasopism budowlanych. Ponadto był członkiem Komisji Kwalifikacyjnej Mazowieckiej Izby Inżynierów Budownictwa.

Za swą działalność Profesor Runkiewicz otrzymał wiele nagród i wyróżnień. W 2020 roku Senat Uczelni nadał Profesorowi Runkiewiczowi godność Honorowego Profesora Politechniki Lubelskiej.

Ponadto Profesor był też laureatem licznych prestiżowych uhonorowań, w tym: Krzyża Oficerskiego, Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski i Złotego Krzyża Zasługi, Nagrody im. W. Żenczykowskiego, nadawanej przez ZG PZITB, nagród ministrów za wybitne osiągnięcia twórcze, Złotej Odznaki za Zasługi dla Warszawy, licznych odznak branżowych (Złota Odznaka z Diamentem PZITB, Złota Honorowa Odznaka NOT) i wyróżnień JM Rektora PW oraz Dyrektora ITB za prace naukowo-badawcze.
Do ostatnich chwil życia Profesor był aktywny na wszystkich polach działalności zawodowej, naukowej i dydaktycznej. Odszedł w biegu niedokończonych spraw, które zawsze załatwiał z uśmiechem, błyskawicznie i skutecznie. Społeczność Wydziału Inżynierii Lądowej, Instytutu Inżynierii Budowlanej i Zakładu Konstrukcji Betonowych i Metalowych traci w Profesorze Leonardzie Runkiewiczu osobowość niezwykłą, przyjazną ludziom i twórczą.

Będziemy wszyscy o Nim pamiętać.